3.BÖLÜM Dikkat çekme
Gülümsedim yanına ilerledim. Ama onun yüzündeki ifade tam bir kızgınlıktı.
**********************************
Robert halisünayon odasından Angel çıkana kadar takip etmişti. Bir sinirle içeri döndü Ellerini kafasına koymuştu. İlerledi ve duvara bir yumruk geçirdi.İçinden “Aptal Robert” diye geçiriyordu. Bir yere geçip oturdu.
-Ne yaptım ben? Ben ne yaptım ya kahretsin! Salak gibi benden nefret etmesini sağladım.
Bir topuklu ayakkabı sesi kafasını kaldırmasını sağladı. Karşındaki ona çok kurnazca gülümsüyordu.
*************************************
Hala sinirliydim.Asansör açıldı. Önümde C bölüm yazıyordu. Burno ne demişti? “Hmm.. C bölüm Nancy’le aynı odadasın.” Hemen C bölümüne girdim. Kapıyı kapattım. Nancy bilgisayardan bir şeyler bakıyordu. Camın kenarındaki yatak da bir çok eşya vardı. O Nancy’nin ki olmalıydı. Ben de kapının önündeki ilk yatağa oturdum. Sinirimden yorganı elimle kavrayıp sıkıyordum.
o an hiçbir şey umurumda değildi hiç fark etmeden “ Atılırsam atılıyım” dedim. Ama atılmadan kastı ne olduğunu bende biliyordum. “Bu o kadar kolay bir atılma değil Angel. Bu okuldan atılmaya benzemez. Hiç beklenmediğin an yardım beklerken senin tüm ekip orada bırakabilir.” Evet işimdi korktuğumu hissedebiliyordum. Aklımdan bir avcının ayağımdan tutup çekiştidiğini ve herkesin bana bakıp arkasını dönüp gitmesini gözümde canlandırabiliyordum. “Bunlar çocuk oyuncağı değil Angel.” “Ee! Şimdi ne yapmamı bekliyorsun gidip yüzüne özür mü diliyim ha?” Bunu yapmam gerektiğini bende biliyordum. Ama gurum vardı benim. Bunu yapmayacaktım!
“Bunu yapman gerek. En azından Burno’ya söylemeden.” Kendimi tutamadan “Ona karşı kendimi güçsüz mü gösteriyim ha?” dedim.Çok aşarı bağırmıştım. İlk ağzı açık bir şekilde bana baktı. Gözlerini odada dolaştırdıktan sonra kalkıp odayı terk etti. Fazla sinirlenince kendime hakim olamamıştım. Ne yapmaya çalışıyordum acaba? Herkes kötü geçinip beni yem olarak kullanmalarını mı? Gidip Nancy’den özür dilemeliydim. Ne kadar istemesem de Robert’tan da. Odamdan hemen çıktım. Beyaz koridora şöyle bir göz gezdirdim. Asansörleden birine kendimi attım. Kapı kapandı. Elimi düğmeye tam uzatacaktım ki hareket etmeye başladı. Asansör yatay ilerledi. Olduğum yere tutundum sonra yukarı çıkmaya başladı. Ani bir hareketle durdu.Kapı açıldı. İstediğim yere gelmiştim. Gene ana bölümdeydim. Tüm örgüt ordaydı. 7 kişi orada dikilmiş Burno’yu dinliyordu. Yavaşça ilerleyip aralarına kaynadım. Nancy’nin yanına geçtim. Çok kısık bir sesle “özür dilerim” sözcükleri dilimden döküldü. Nancy suratını bana yavaşça döndü. Hafif kızarmış gözlerini görebiliyordum. Bu kadarda alıngan olacağı aklımdan geçmemişti. Yüzüne yapmacık küçük bir gülümseme yerleştirdi. “Önemli değil senı anlıyorum.” Dedi. Bende ona karşılık verdim. Arkasından hemen kafamı Burno’ya çevirip dediklerini dinlemeye başladım. Birkaç savaş taktikleri veriyordu. Bir alarm sesiyle tüm dikkatler dağıldı. Herkes etrafa bakınmaya başladı.
Christina hemen ilerleyip bir dolabı açtı. “Gitmiyor muyuz?” dedi. Eline bir silah alıp ilerledi. Nancy bana dönüp kafasıyla gelmem için işaret yaptı. Dolaptan oda büyük bir silah aldı. Bense dolaba bakınca silah kalmamıştı. Nancy alt çekmeceyi karıştırınca 2 silah buldu. Silahardan pek anlamasamda bu silahı biliyordum.
“Motor kullanmayı biliyor musun?” Tresh yanıma 2 kaskla gelmişti. Kafamı sallayarak “Evet” dedim. Kaskı uzattı kafama geçirdim. Herkes büyük siyah motorlarını binmişti. Burno’nun arkadan geldiğini gördüm. “ Boynunuza basın.” Herkes boynundaki bir bölüme bastı. Bende aynısını yaptım. Burno yanıma geldi. “Bu senin motorun. Boynundaki düğme sayesinde diğerleriyle haberleşebilirsin.” Motorun oturma bölümünün hemen ön tarafında bir yere bastı. Ekran açıldı.
“Gitmeniz gereken yeri buradan görebilirsin. Daha deminki alarm bir tehlike olduğunun belirtisi. İnsanları kurtarmanız lazım. Bu ekranda diğerlerinin nerde olduğunu da görebilirsin. Neyse herkes hazır mı?” Sağ tarafımdaki hizaya baktım. Herkes motosikletleri çalıştırmış hazırda bekliyordu. Garajın kapısı açıldı. Hemen çıktılar. Arkalarından takip ettim. Motosiklet giderek hızlanıyordu. İlk tünel gibi bir yerden geçtikten sonra açık havaya çıktık. Havanın rengi değişmeye başlamıştı. Yavaş yavaş gün doğacaktı. Rüzgarın serinliğini yanaklarımda hissedebiliyordum. Adeta saçlarımı yalıyordu. Biraz daha eğilip hızlanmaya başladım. Kırmızı noktaya yavaş yavaş yaklaşıyorduk. En önde Christina vardı. Hepsini geçmiş olmalıydı ki Christina’nın tam yanındaydım.Tüm gözler üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. İlk bana baktı daha hızlanmak için eğildi. Turboya bastım. İşte şimdi hızın ne olduğunu anlamıştım. Yol altımdan kayıyordu sanki. Binaları dönemeçleri seçmek zorlaşmıştı. Heyecandan ellerimin terlediğini hissedebiliyordum. Bir rampayı görmemiş olmam lazım ki kendimi bir anda havada buldum. Bu acayip bir histi. Sanki uçuyormuş gibi. Ama aşağı nasıl ineceğimi aklımdan geçirmeden edemiyordum. Bir an tekerleklerin yere indiğini fark ettim. Ama bir binanın üstündeydim. Biraz yavaşlayıp yola indim.
“Güzel gösteriydi” dedi Tresh gülerek arkama dönüp baktım hepsi arkamdalardı. Gülümsedim. Christina pek mutlu görünmüyordu. Zaten öyle olmasını da beklemiyordum.
“Geldik galiba motorları yavaşlatın.” Richard’ın sesini ilk defa duymuştum. Herkes bir ağızdan “Tamam R” dediler. Yavaşladım ve grubun arasına geçtim Richard önde ilerliyordu. Yavaşladı binanın önünde durdu. Bende yanlarına geçtim. Motosikleti durdurup kaskı üstüne koydum. İlerledim 17L silahlarımı bacağımın yandan çıkarıp elime aldım.
“Kilisede sıkışmış olmalılar.Nan, Sue , Chirstina Sam benle gelin. Tresh Robert Angel buraya kolaçan edin. Önemli bir şey olursa özellikle baskın haber verin.” Richard ilerleyip kiliseye girdi. Arkasından Christina Sam ve Sue da takip etti. Etraf harabe gibiydi. Terk edilmiş ülkeye benziyordu. Biraz ilerledim. Birkaç avcının buraya geldiğini görebiliyordum.
“Hey buraya geliyorlar.” Robert geldikleri yöne baktı. “Saklanın” Arabalardan birinin arkasına geçtim. Sessiz bir şekilde duruyorduk. Robert’a baktım tam arkasında 5 tane avcı vardı. Ondan nefret etsem de onu öyle bırakamazdım. Olduğum yerden çıktım. “Hey” diye bağırdım. Ellerimdeki silahlarla ellerimi salladım. Dikkatler dağılmıştı. Ama bunu yaparken bazı riskleri göze almamıştım. Diğer avcıları da kendime çekmiştim.Hepsi bir anda sokaktan çıktılar koşmaya başladım. Arkamdan bir ton ayak sesini duyabiliyordum. Tresh ateş etmeye başlamıştı. Arkamı döndüm. Bir kaçını kafasına isabet ettim. Silahları kılıflarına geçirip ortasına daldım. Sağ dirseğimle birin vurdum . Eğilince üzerinden atlayıp 2 tanesini devirdim. Bıçaklarımı çıkarmanın vakti gelmişti. Birine dizimi geçirdim eğilince sırtına bıçakla vurdum. Hemen yanındakine çelme taktım arksından gelen yumruğumu geçirdim. Bıçağı birkaç kere savurdum ama bu işe yaramayacak gibiydi. Fazlaydılar. Buradan kendimi kurtarmam lazımdı. Elimi yumruk yapıp küçük bombamı attım. Ünümde birkaç avcı yere yığılmıştı. Hemen ordan kaçıp kendimi kurtarmayı denedim. Keşke bunlardan birkaç tane olsaydı. Ama ne yazık ki tek kullanımlıktı. Arkamdan geliyorlardı. “ Biz insanları çıkardık. Siz nerdesiniz?” “Angel’ın çıkardığı avcıları halletmekle uğraşıyoruz siz onları götürün!” Robert direk beni suçlamıştı. Onu kurtarmıştım ! Ben olmasam yem olacaktı! Motor sesleri duyuldu. Gittikçe uzaklaştı. Klisenin etrafından dolaşıp bir arabanın arkasına girdim. Robert’da ordaydı. Ayağa kalkmış ateş ediyordu. Beni görünce bana döndü. “ Gene senin yüzünden. Sen ne yapmaya çalışıyorsun? Ha.” Bu kadarıda yetmişti. Bıçaklarımı yerine yerleştirip küçük silahı elime aldım ve silahı Robert’ın hizasına doğrulttum.Onu vurursam avcılar onu yerken biz kurtulabilirdik. Şok olmuşçasına bana bakıyorudu. Yavaş bir şekilde tetiği çektim
