5.BÖLÜM(Görünmeyen sesler)
Kristy hemen ellerini kafansa götürdü.Eline tüylü kıkırdaktan bir şey geldi.İlk önce bir çığlık attı.Elleriyle kafasınıdakileri gizliyip koşmaya başladı.Eyvah! artık bu tuhaflığı herkes görmüştü.Şimdi ona ne olucaktı.Onuda mı yakıcaklardı?Herkes onun yemekhaneden koşarak çıkmasını izledi Dave’de arkasından koşarak çıktı.Kristy ilk gördüğü tuvalete daldı.3-4 Kız dedikodu yapıyordu.
-Çıkın buradan!
Gene bağırmıştı.Bu sefer tırnakları ve gözleri değişmişti. Kızlar Kristy’nin yüzünü görünce bir çığlık atıp tuvaletten çıktılar.Kristy aynanın önüne geçtip ağlamaya başladı.Neden bunların hepsi ona oluyordu? Buda neydi?
-Hayır!Bu… bu olamaz.Bunlar ne ? Bu kafamdaki şeyler.Bur tırnaklar.Bu bal rengi acayip gözler.Neler oluyor bana?
Hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.Tam o sırada Dave kapıyı kırarcasına açtı.
-Kristy iyi misin?
-GİT BURDAN!
Kristy’nin yüzü gittikçe değişiyordu.Şimdi dudakları nerdeyse ikiye ayrılmıştı.Dudaklarının üstündeki sivilcemsi şeylerin olduğu yerden misinaya benzer ipliğimsi tüyler çıkmıştı.
-Tamam sakin ol.Küçük bir değişim
-Küçük mü? Yüzümü görmüyorsun galiba.Herkesten farklıyım.Yakıcaklar beni eskisi gibi.Yalnızım bu dünyada.
Hıçkırarak ağlayarak Dave’e sarıldı.Omzuna kafasını koyup ağlamayı sürdürdü.
-Yalnız mı? Farklılık mı? Yakmak mı? Ahhaaha fazla bilim kurgu izliyosun galiba.Birincisi evet farklısın ama insanlardan.İkincisi yalnız değilsin.Senin gibi çok kişi var ve üçüncüsü yakılmak diye bir şey yok.Tarihçilerin uydurduğu saçmalık.
-Benim gibi bu okulda kim olabilir?!
-Örnek mi istiyorsun?
Dave geri çekildi.Kafasında aynı Kristy’de olan gibi iki tane bir şey çıktı.Kristy Şaşkınlıkla izledi.
-Se.. sende mi?
-Evet.
Dave gülümsedi.Kristy’de göz yaşlarını sildi.
-Onlar kulakların.
-Kulak mı?
Dave gözlerini kapadı derin derin nefes aldı ve Dave’in kulakları yavaşca içeri girdi.Kristy Dave’in kulakları yok olduğunu görünce bir umutla aynaya baktı.Ama Kristy hala aynıydı.
-Ama seninkiler yok oldu?Ne olucak bunlar?Sonsuza kadar kalıcak mı?
-A..Hayır tabikide.Bu senin elinde sadece biraz konsantresyon lazım.Gözlerini kapa ve derin derin nefes al.Sakin ol.
Kristy ,Dave bunları der demez gözlerini sımsıkı kapamıştı.Bu kabus geçmesini istiyordu.Derin derin nefes aldı.
-Kristy .. Hey Kristy? Gözlerini açabilirsin.
Kristy korkakca gözlerini açtı.Dave ona gülümsüyordu.Gözlerinde minnet dolu bir şekilde baktı ve arkasını döndü.Aynadaki yansıması normaldi.
-Ah! Çok teşekkür ederim!
Dave’e hemen sarıldı.Dave biraz kızarmıştı.
-Şey..Sorun değil.
-Bugün olanlar için çok üzgünüm.Sana gerçekden çok ayıp oldu.Bir an unu….
-Tamam sorun değil.
Dave hafif gülümsüyordu.
-Asıl sorun şu biz ikimiz aynı aileden değiliz ve aynı şeye dönüşüyoruz.Bu çok acayip.
-Acayip olan hiçbir şey yok Bay Dave.
Kapı açıldı.Sasha kapıyı eliyle tutuyordu.Ve kafasıyla dışarı çıkmaları için işaret yaptı.Dave ve Kristy dışarı çıktı.
-Ben size Kristy’le ilgili bir şey konuşulmayacağını söylemiştim değil mi?
-Şey ama ihti…
-Bu sizi ilgilendirmez.Toplantıda her şey açıklanacak zaten.Ayrıca da içinizden biri fazla meraklı ve bizi deşifre etme konusunda üstüne yok.
Kristy başını öne eğdi.
-Dave sen benle gel Kristali görmek istiyorum.Kristy sende sınıfına git hemen.
Dave ve Sahsa merdivenlerden yukarı çıktılar.Kristy tek başına bu koridordan , hiç bir şey olmamış gibi geçmek zorundaydı.Yavaşça ilerlerken birden ders zilinin çoktan çaldığı aklına geldi.Yok yazılmıştı.Eğer ailesine akşam “kızınız derse girmemiştir” diye mesaj gelirse herhalde okuldan kaçtığını düşünürlerdi. Revire ilerledi ve içeri girdi.Madam Molly bir kızla ilgileniyordu.Kız küçüktü.En fazla 14 yaşlarındaydı.Hafif kırmızıya çalan açık mavi gözler ve bukle bukle sarı saçları onu çok tatlı yapıyordu.Kız kollarını iki yana açmış Madam Molly’de kızın kollarına bakıyordu.
-Gene mi tenefüste dönüşüm geçirdin.
-Şey evet.
Kız üzgün gibi duruyordu.Ve bir anda Kristy’i fark etti.Yüzünde hayranlık ifadesi rahatlıkla okunuyordu.Yüzünde büyük bir gülümseme oluşmuştu.
-Aaa! Sen o kızsın.Sende bir türsün.Peki sen nesin?
-Şey ben tam…
-Ah Suzie o daha yeni dönüşüm geçirmeye başladı.Tam olarak bilemez.
Madam Molly Kristy’i savunurcasına iddalı konuşmuştu.Ama kızın art niyeti yokru.Kız tekrar gülümsedi ve Kristy’e döndü.
-Peki seyy ilk olarak ne değişim oldu? Yani hangi kişisel güce sahipsin?Bende ilk kanatlarım oluşmuştu.E tabi insanın kötü arkadaşaları olup.Çatıdan ittirilirse…
-Şey bende tahminim ilk tırnaklarında bir değişim oldu.
Madam Molly somurtmuşcasına izin kağıdı yazarken onları dinliyordu.E tabi özel güce sahip olmayı kim istemezdiki kıskanıyor olmalıydı.
-Tırnakların mı?Vaay! ama tabi ne olduğunu bilmeden yorum yapamam.Çok iyi birine benziyorsun.Ben Suzie ve sende..?
-Kristy
Kristy her zamanki gibi gülümsedi.Madam Molly Suzie’ye izin kağıdını uzattı.
-Peki biz nelere dönüşüyoruz?Mesela sen nesin?Bunlar neden oluyo?
O sırada Madam Molly telaş içerisinde Suzie’yi itekleyerek dışarı çıkardı.
-……ğan!
Ğan? Ğan’da neyin nesiydi ?Kristy tam duyamamıştı.Aklından Ğan’lı tüm kelimeleri geçirdi ama hiçbir şey aklına gelmedi.Madam Molly geri döndü.Kristy’e baktı.
-Evet şimdi sende mi dönüştün tenefüste.
-Eee.. Şey … Evet.
-Tamam bekle.
Madam Molly hemen izin kağıdını yazıp Kristy’e uzattı.Kristy kağıdı aldı yavaşça çıktı revirden.Koridorde ilerleme başladı.Bir an kulağına bir ses geldi.Kimin olduğu haklında hiç bir fikri yoktu.
-Hemen yakalayalım.Ana besin kaynağımız.Onu alırsak diğer türler zaten bizim.
Kristy durdu.Arkasına döndü.Birşey yoktu koridorda.Kimden bahsediyorlardı acaba?Babası ona “Kendine dikkat et Kristy.Duyduğun bir şey olursa görünmese bile kendini korumaya al.” demişti.Acaba bundan mı bahsediyordu?
-Eyvah! Bizi duydu yada gördü.Neden duruyorsunuz? Yakalayın!
Kristy şimdi ondan bahsettiklerinden emindi.Koşmaya başadı tüm gücüyle.Arada arkasına bakıyordu. Çok uzun bir mesafe atlayışı yapıyor gittikçe hızlanamaya başlıyordu.Bir anda kuyruk sokumunda bir acı hissetti.Sanki biri kuyruk sokumuna bışak saplıyordu.Acı çeker bir şekilde koşamaya devam etti.Acıma hissi durdu ama şuana kadar olmayan bir yerinden yeni bir his hissetmeye başlamıştı.Şu ana kadar öyle bir uzuvu yoktu sanki.Koşmaya devam ederken kuyruk sokumunu yokluyordu ve eline tüylü bir şey geldi.Hemen suratını arkasaına çevirdi bakamak için ama neyden kaçtığını unutmuştu ve bir den birine çarptı.Artık yakalanmıştı.Şimdi onu öldüreceklerdi.Çarptığı kişide Kristy’de yere yağılmıştı.Ancak Kristy’nin kafasını kaldırmasına zaman bulamadan boynundaki acıyı ve yüzündeki nefesi hissetti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder